jouwgedichten.nl

Gedicht: Iemand anders

Verweesd stond ze te staren
in het niets van heiige verten
haar lief had haar voorgoed verlaten
het voelde of ze zich liet aderlaten
hij had niks of niemendal gezegd
zijn doen en laten leken echt en oprecht
maar toch ze had tekenen voorvoeld
door weeïge seinen werd haar brein overspoeld
het lag als een verstikkende deken
over haar emoties al een paar weken
nu was het dan zover
ze had hem zijn koffertje zien pakken
stiekem, gretig, of hij zat te snakken
ze voelde of hij zat op een verre ster
zó dierbaar en zó ongrijpbaar
en zij, zij voelde zich nu zo breekbaar
maar ze moest hem laten gaan
ze moest hem afstaan
hij was betoverd door vlinderstuifmeel
de adem stokte in haar keel
ze gooide haar lange haar naar achter
ach, misschien was er wel iemand op driehoog-achter
die leuke knaap die haar wel eens een oogje strooide
ze liep over het duin naar waar de toekomst glooide
en smeet alle miserie van zich af
en liep naar het dorp op een holletje, of op een draf.