jouwgedichten.nl

Gedicht: Levens kapotgemaakt

Ze lag in stilte te wachten
oh, heel vroeger lag ze te smachten
tot ie weer thuiskwam
hij was haar alles, hij was haar vlam
bij zijn aanraking sidderde ze van extase
voor weer een doldwaze
nacht dat hij haar meenam telkenmaal
naar de toppen van begeerte, hij nam haar zelfs
nog vóór het avondmaal
op zo'n avonden dronk ze bekers van genot
wanneer hij speelde met haar marmot
maar tegenwoordig
was hij haar niet meer waardig
zuipen ja, dat deed hij nu elke dag
nou ja, niet op zondag
want dan ging ie met de jongens
naar de voetbal, ach hij was een onmens
geworden want vroeger...ach toen
ze waren alletwee nog zo groen
met een gezicht zo rond als een etensbord
komt ie direct binnen en dan zie je wel
wat eraan schort
hij was waarschijnlijk al teut
en dan moest ie nóg een neut
als het niet voor de kinderen was.....
ze ging de nacht maar in als een dief
slapen, slapen, aan niets anders denken en hopen
dat hij haar niet nodig had voor zijn gerief.