jouwgedichten.nl

Gedicht: Droom van de blonde maagd

De karmozijnen strik in je haar van glas helder en klaar
als kabbelend helder water lig je daar
in het zand aan oever van de stroom
als in een droom zonder schroom

samen klimmen wij op het vlot
en stevelen tot aan gindse wilgen die zijn afgeknot
daar vleien we ons ter neder in het zachte gras
voor we inschepen op de klaarliggende barkas

ik loods je naar het einde van de einder
waar de elfen wonen daar bij de gezichtseinder
daar waar de zon neigt ter kimme is onze koers
op een kalm zeebed van verkreukeld grijsblauw velours

wij volgen de zon opdat het donker ons niet kan vermoeien
en voor immer en altijd in het zonlicht kunnen stoeien
en wanneer vermoeidheid en honger ons plaagt
varen gaan wij voort onversaagd doch bedaagd

ik neem mijn scherpe Damascener misericorde
die ik zorgvuldig omgordde
en vang je een zalmroze zalm of een vette beekforel
die ik smakelijk zal bakken op zijn grijszwarte vel

als het donker ons inhaalt trekken wij naai kooi
belegd met donzen kussens, wat ben je toch mooi
en na een of meerdere erotische oefeningen
erogene zones ontwarend als zinsbegoochelingen

kleurt de dageraad ons wakker in perzikrood
en geeft de dag zichzelf zonder schroom bloot
om ons te leiden door een dag vol avonturen
door toppen en golfdalen tot in de avonduren

wanneer storm en donder ons wagen te storen
reven wij zeil en peddelen we recht naar voren
en drijven naar kalm water onder het Clair-obscuur
van dit onrustige middernachtelijk donder uur

van zodra de klokke twaalf slagen slaagt
worden ons aller handelingen vertraagd
en ik vraag de slanke blonde maagd
of deze droom haar heeft behaagd.