jouwgedichten.nl

Gedicht: De zinspiratie

Jij ging heen van deze wereld,
En wij bleven achter.
Met de vraag waarom toch,
Waarom gaat ons leven wel door?

We voelen eerst het gemis,
En dan komen de herinneringen.
Van al die dingen die wij samen mochten delen,
En het is alsof we weer even samen zijn.

Soms is het een last,
En soms is het een vreugde.
Maar vaak is het ook een teken,
Als herinnering aan wat er overblijft.

Alsof iets van jou zo voortleeft in onze levens,
Jou geschenk aan ons de achterblijvers.
En soms weet je verdomd dit is nog onaf,
En soms weet je hier kan ik gerust mee verder.

En met dat in gedachten,
Voel je vaak je pijn verzachten.
Want wij de achterblijvers,
Mogen erop voortborduren.

Op wat jij ons bracht,
Of aan kwam herinneren.
Vooral in het uur van afscheid nemen,
Mogen wij de boodschap vernemen.

Of onze tijd samen geslaagd was,
Of dat er nog unfinished business was.
En dan is het aan ons om het karwei te klaren,
Het beste te bewaren.

En de rest aan het leven over te laten ,
Zodat alleen het beste ons deel is.
Dat is tenslotte ons aller geboorterecht,
Fluistert zo menigeen heel oprecht.

Vanuit een andere wereld,
Waar alles helderder is.
Als dat wij op aarde vaak gewend zijn,
Versluierd als vele ogen vaak zijn.

B.R. '14

Over het gedicht:

Geschreven na een sterfgeval dat kwam als een donderslag bij heldere hemel gelijk ook de bijbeltekst en de dood komt als een dief in de nacht.