jouwgedichten.nl

Gedicht: Thuisloze natuur

Opeens was haar gepassioneerde minnaar
in geen groene velden

of verharde wegen te bekennen
zijn hart was te rusteloos

en avontuurlijk ingesteld
om zich te koesteren

in haar zinnenspinsels
maar ze schreef over hem met liefde:


Thuisloze natuur

Hij organiseerde zichzelf niet
zoals de mensen in het oerbos

op zondag met asperges
in een notitieboek

zonder droomtooi
als zondeloze indiaan

hij liep ook niet los
zoals onbewolkte honden

met een hoedje op zijn eikel
of een regenjas op zak

hij bevlekte geen grond
vermoedens of argumenten

sloeg hij over als droog brood
in een woordgebed zonder alfabet

een lege bladzijde in onzichtbaar boek
zonder intimiteit van leegte

hij liet zich verleiden
door zangloze oevervogels

en minde reeds de maan
voordat de zon onder ging

wat in zijn natuur niet thuis was
in woordloze gebaren gegeven

zwijgend uit verleden verdreven.




© mobar