jouwgedichten.nl

Gedicht: Mystieke driften

De jonge filosoof met de toffe kleren
uit de dichtstbijzijnde kringloopwinkel

staat in de tuin bij de rivier
en hij ziet de herfstvogels

in relativering passeert hij
schaduwen van dromen

echoën van een mooier leven
in het zoete van het duister

alleen in zijn denken
aan zijn mystieke driften

op het drijfzand van de welvaart
dubbelzinnigheid van burgerij

weet hij als geen ander
dat alles weer voorbij gaat

het avondschrift uiteindelijk zwijgt
door vertrutting van de schrijftaal

zuurstof in zijn ademtocht
mystieke driften opnieuw tastbaar

een onzichtbare hand in het duister.




© mobar