jouwgedichten.nl

Gedicht: Monddood gemaakt

Knap, donker, zonder soul,
zo koud als de Noordpool
met ogen gelijk zwarte karbonkels
niet geneigd tot minnekozen
kil als een gneis steen
uit het Pleistoceen
slavinnen van hun boerka
slavinnen van hun leer
slavinnen van hun mannen
slavinnen van het leven
Saharazand tussen de tenen
allen dezelfde genen
opgegroeid tussen zand en stenen
levenslang een baby aan de spenen
spaarzaam naar buiten
geen mening mogen uiten
nooit een deuntje fluiten
zandstormen tegen de ruiten
ligt daar het ware geluk?
of is de zoveelste droom stuk
er kan geen Wijze zijn die dit betracht
of een dergelijk iets heeft bedacht.