jouwgedichten.nl

Gedicht: Polder

Er staan er nog enkele eenzaam en treurig.
Als een kolone soldaten in het gelid nauwkeurig.
Met gekromde ruggen want het zijn veteranen.
De stammen gekromd hun noesten vol tranen.

De olmen de olmen verdwijnen uit de polder,
van Annapauwlona tot wieringerwaard.
Ze worden geveld in een sneltreinvaart

Ze staan er nog fier al zei het wat treurig.
En de iepen staan van de storm uit te hijgen,
dan denk je die zijn niet kapot te krijgen.

Honderd jaar water en wind getrotseerd,
De stammen gebogen hun basten verweerd.
Zonder te steunen ,zonder te hijgen.
stevig verankerd niet kapot te krijgen.
Als de dageraad gloort en ik zie de zon gloren
Dan ben in verkocht dan ben ik verloren.

Als de ochtendzon gloort en ik zie ze nog staan ,dan denk ik hier wil ik nooit meer vandaan.

als zit het niet mee ik heb toch geen spijt
De oostpolder ademt veiligheid.
als ik uitkijk over het wuivende koren dan weet ik hier heb ik mijn ziel verloren.

Dichter

MVDZH

Datum

02-05-2021

Bekeken

432

Beoordeling

Er is 1 keer gestemd

Tags

iepen

Reacties op 'polder'

Er zijn nog geen reacties geplaatst op dit gedichtje.

Je kan helaas geen reactie plaatsen op gedichten als gast. Meld je gratis aan!

Rijmwoorden

Gebruik de rijmtool voor het maken van de mooiste gedichten. Vul je rijmwoord in en druk op de button rijmen.

  • Rijmwoord:
  •