jouwgedichten.nl

Gedicht: Blad in de wind

Blad in de wind

Eind tweeduizend acht kreeg ik het te horen.
Dat ik parkinson had je voelt je verloren.
Want parkinson wat wil dat nu zeggen?
Is er iemand die mij dat uit kan leggen?

Als een blad in de wind zo voelde ik mij.
De wind bepaalt de richting en niet meer jij.
En na een tijdje moet je erkennen.
Ik ben chronisch ziek verdomd dat is wennen.

Je bewegingen worden langzaam en stijf.
De geest die wil wel maar niet meer je lijf.
Soms begin je opeens te trillen.
Dat wil je niet maar je hebt niks te willen

Natuurlijk blijf je graag werken.
Maar op een keer dan zal je merken.
Dat die acht uur per dag te veel van je vragen.
Zo worden het wel heel lange dagen.

Dus ga je terug naar zes naar vier.
Maar je werkt niet meer met plezier.
Dan komt het moment en ben jij aan de beurt.
Je wordt zomaar volledig afgekeurd.

Soms ben ik wel boos op mijnheer P.
Maar dat heeft geen nut hij zit er niet mee.
En gaat het een keer even niet goed.
Dan denk ik aan morgen en houd moed.

Over het gedicht:

Een beschrijving van hoe ik me voelde.