jouwgedichten.nl

Gedicht: Een naaste verloren.

De menselijke zwakheden,
teisteren me zwaar.
Door het verlies van een naaste,
Is het het groene gras waar in naar staar.

Haar geliefde tuintje waar ze trots op was.
Haar deurtje die ze pas geverfd had.
Het paadje dat door het tuintje leid.
Nu, ze is het misschien niet allemaal kwijt.

Misschien kan ze in de hemel verder met in haar
stoel naar haar tuintje kijken.
En opkijken als iemand over het paadje loopt.
Dan komt er weer even een glimlach op haar gezicht,
die wij allemaal kunnen voelen.

Over het gedicht:

Een naaste die overleden is.