jouwgedichten.nl

Gedicht: De terreur van de kat

Die kat van mij is best een lief dier; ze is oke.
Ze is zo leuk; van haar wil ik er best twee.
Maar is dat niet teveel van het geode?
Want, potverdorie, af en toe moet ik zijn erg op mijn hoede.
Ze kan veranderen van lief in fel.
Dat gebeurt dan van de een op de andere tel.

Er hoeft niets speciaals voor te gebeuren.
Dat is nog het meest te betreuren.
De pupillen in haar ogen worden van klein, vurig en groot
en dan poogt ze me te raken met een uitgetrokken klauw van haar grijsgestreepte poot.

O, het bangste ben ik dat ze me in mijn gezicht klauwt
en als ze er dan ook nog zo vervaarlijk bij miauwt....
dan moet ik maken dat ik weg kom,
want vroeg of laat barst de bom.
Maar vaak is het dan al te laat
en heeft poes al verricht haar "snode" daad.
Ze is me dus meestal te snel af
en laat mij "gewond" achter, helemaal paf.
Telkens weer blijkt zij een ongetemde feeks
en loop ik "letsels " op, een hele reeks.

Ja, dat is schrikken op zo'n moment.
Spijtig toch dat poes helemaal geen genade kent.
Ik begrijp dat dier eigenlijk niet.
Heb ik als liefhebbend baasje dan helemaal geen krediet?

Maar ach, dat ene moment is er toch ook.
Dan raak ik niet meer van de kook.
Ze komt naar met toe en geeft aan op mijn schoot te willen
en dan moet ik haar honger naar een aai even stillen.
Ze legt haar kopje schuin tegen me aan en geeft geen krimp
en wonder boven wonder van haar agressiviteit geen glimp.
Nu is ze alleen maar in voor een liefkozende aai.
Die kleine, vaak zo venijnige, wilde haaibaai.
En ik, ik verheug me op zo'n moment
en ben als baasje blij dat poes ook nog lieve maniertjes kent.
Poes is ondanks alles gewend aan mij en ik aan haar
en dat ze lief kan zijn dat is toch ook heel erg waar.

Over het gedicht:

Dit gedicht gaat over mijn poes Okkie, die ik al 14 jaar heb en zoals het gedicht aangeeft 2 gezichten heeft.