jouwgedichten.nl

Gedicht: De maan

de maan heeft alle sterren weg geblauwd
en aan de kim fakkelt de haven vuurge lijnen
ver achter d'horizon razen haastige treinen
de dag is om en niemand die erom rouwt

je hebt je kleed voorzichtig los geknoopt
en laat het langzaam langs je lichaam glijden
maar zelfs die naaktheid kan me niet verblijden
het leven heeft ons samenzijn verdooft

ik zie alleen de maan en de fakkels van de haven
ik weet mijn stad die moe is en niet rusten wil
je ligt naast mij en raakt me aan, je hand is kil
we kunnen elkaars begeerte niet meer laven

dorus