jouwgedichten.nl

Gedicht: Eenzame Geest

gelopen op een pad,
hoog boven de daken.
en niemand die het gezien had,
niemand had haar zien lopen.

niet tastbaar,
niet hoorbaar,
het leven was al een tijd klaar.
een gezichtje, staart in het donker.

Met de kleine voetjes liep het naar de bomen,
net buiten het dorp.
En na een laatste keer omkijken daar aangekomen,
Lag het in het donker stil bij, het boerendorp.

Een tijd waarover we niet veel hebben geleerd,
Omdat er niet veel in voorkwam.
het jochie had zich ondertussen bezeerd,
in het donker liep hij tegen een kleine stam.

Hij keek rond en zocht naar iets,
zuchtend na een tijdje omkerend.
nog steeds zag hij bijna niets,
al werd het voor zijn voeten steeds lichter, aandachttrekkend.

Hij keek om en zag een verlicht persoon,
een wit gewaad en blauwe ogen.
het jongetje wreef in zijn ogen, hopeloos op zoek naar ogen die logen.

Maar al wat hij zag en hoorde was de geest die dichterbij kwam.
Hij wou weg rennen maar het lukte hem niet.
keek om, maar de Geest strekte zijn hand en de jongen die hem aannam.

Ze wandelden het pad weer op,
boven de daken en molens.
En eenmaal aangekomen op de top,
wees de geest in het gewaad naar een mens,

Het was net zoals hij nog maar een jongetje,
en ook op zoek naar iets wat hij niet kon vinden.
er verscheen een zenuwachtig lachje,
de geest dook op, lachen deden ze nu geen van beiden,

zenuwachtig keek het jongetje vanaf zijn plaats
maar de geest pakte ook zijn handje,
wandelend liepen ze naar een begraafplaats,
Een geluid als een stem kwam van de geest.

De jongetjes nog steeds nieuwsgierig en zonder angst.
Het liedje was uit, de geest verdween langzaam.
Tijd om naar huis te gaan, schaduwen werden al lang.
maar beneden uit een dorpshuis raam,

keek een gezicht nog altijd naar boven.
een tweede maan dacht ze met een wit gezicht.
de jongens moesten haar toch beloven,
dat dit nooit werd gezegd of gedicht.

de 2 jongetjes waren moe en wisten niet meer.
Ze hadden een wandeling gemaakt,
en met een geest voor haar begraafplaats plaats gestaan.
Ze vergaten het alleen al gauw weer...

Over het gedicht:

Een geest die jongetjes opriep om met hem zijn begraafplaats- plaats te bezoeken en om vredig bij volle maan er weer bij neerleggen dat hij al honderden jaren dood was...

Dichter

derkboy

Datum

24-11-2014

Bekeken

1567

Beoordeling

Er is 1 keer gestemd

Tags

Geest, Jongetjes, Wandelen, Begraafplaats

Reacties op 'Eenzame Geest'

Er zijn nog geen reacties geplaatst op dit gedichtje.

Je kan helaas geen reactie plaatsen op gedichten als gast. Meld je gratis aan!

Rijmwoorden

Gebruik de rijmtool voor het maken van de mooiste gedichten. Vul je rijmwoord in en druk op de button rijmen.

  • Rijmwoord:
  •