jouwgedichten.nl

Gedicht: WW2 kinderen brug

Een langgehouden traan sijpelde over mijn gezicht,
woorden, diep gegriefd in mijn hoofd.
Van een gelezen boek alleen mijn kleine gedicht,
alleen om ook te formuleren: een gedachte die niet dooft.

De beelden uit het 70 jaar geleden beleefde boek.
Kinderen waren het, niet meer als dat.
Moeders op dat moment, geen kleding zonder zakdoek.
Ontelbaar veel, en onbeschrijfelijk veel gedachten die de Heer aanbad.

Zo jong moesten ze wapens hanteren,
mensen beschieten die de brug overstaken.
Onbeschrijfelijk veel lessen waren ze aan het leren.
Al was het ze te veel, ze huilden en braakten.

Kinderen overgebleven op een middelgrote brug.
Het toch lang gehouden front.
Zelfs tank's, het ging stug.
Velen hielden op die brug voor eeuwig hun mond.

Over het gedicht:

Een 2WO waarin kinderen een brug moesten verdedigen, met een stad die al ingenomen was.