jouwgedichten.nl

Gedicht: Vechten tegen automutilat

Ze heeft het moeilijk dit moment
te vechten tegen een drang
omdat niemand haar graag kent
en ze naar endorfine verlangt

Jaren niet meer toegegeven
toch weet ze dat het rust brengt in haar hoofd
na vijf jaar weigert ze toe te geven
al weet ze dat haar gedachten worden verdoofd

Pijn om wat er is gebeurd
snijden is wat ze wil
toch moet ze blijven vechten
maar daarvoor geeft ze af en toe een gil

Ze kijkt naar een mes
het ligt voor haar neus, al enkele uren
Van zichzelf mag ze niet toegeven
maar hoelang zal dat nog duren

Ze moet sterk zijn
denken aan leuke dingen
dan kan ze minder voelen, haar pijn
in het verleden zijn er ook mooie herinneringen

Automutilatie is niet raar
er zijn er velen met dat probleem
dat is echt wel zwaar
als je op een dag een mes in je handen neemt

Over het gedicht: