jouwgedichten.nl

Gedicht: Meisje zittend op perron

Een eenzaam meisje,
het perron als tijdelijke rustplaats.
In staren is ze vast de beste,
zodra ik haar blikveld weerkaats,

Een ogenblik een geintereseerde blik,
maar weldra haar gezicht weer op het eindeloze.
Ik blijf haar nog even aanstaren, maar geen kick.
Haar gedachten zijn zonder twijfel, hele broze.

Haar blik spreekt intelligentie.
En haar houding als een volwassene.
Niets in de ogen te lezen, ongeduld, ruzie.
Haar blik glijdend over wijde.

Over het gedicht:

Een meisje rond mijn leeftijd zittend op het perron, wachtend op een trein van verwachting