jouwgedichten.nl

Gedicht: Eenzaam bezeten boom

Een boom,
midden op een oneindige vlakte.
Een heldere maan erachter, als een droom.
Een beeld dat verstrakte.

Een persoon, leunend op een hoge tak.
Zijn gezicht gericht op de horizon.
De bladeren als zijn dak,
En een verhaal dat hij verzon.

De maan in zijn gezicht,
De nachtelijke ruimte in zijn rug.
Een blik die hij ergens op richt,
zijn blikveld gericht op een eindeloos verre bergrug.

Over het gedicht:

Gezeten in een boom op een eindeloze vlakte.