jouwgedichten.nl

Gedicht: Mensen als Speelkaarten

Een speelkaart draait zich om,
niet wetend van zijn lot.
Want wie weet welke waarde hij tot zich neemt,
door anderen die hem voorgingen. Ik zie het vaker, dat soort dingen.
Los van elkaar weinig waarde maar samen zoveel meer. Keer op keer, overal weer.
In kaarten en in kerken maar in deze letters toch ook. Hoe is het dan, dat bij wij mensen maar zelden die eerlijke eigenschappen zich voordoen, kijken naar de wereld zoals die is.
Ik zou dat wel willen weten,
want vaker dan eens kom ik menig mens tegen.
Konden lieden maar simpel zijn, zouden ze zalig en simpel de zelfde waarde als die lieve kaarten wegen.