jouwgedichten.nl

Gedicht: In mijn pure periode

Hey jij daar!

Leg je vingerpuntje op mijn onschuldputje
dit is mijn navel, ik ben streng naar de werkelijkheid
ik lig hier op het strand te bakken
omdat ik naar je verlang, dit is het boek,
ik ben de middelste bladzijde
sla mij om en lees me ondersteboven
ik ben begonnen met een verhaal
het verhaal dat de onderste steen
boven zal keren, we gaan morgen naar
de afgravingen, eeuwenlange geschiedenis
wijsheid en beschaving. We hebben de Tempelpriesters
niet nodig, we genieten van de Stempel,
de stempel op ons voorhoofd, we genieten zij aan
zij van de beschaving. Ze hebben ons niet losgelaten.
Ze proberen ons te overmeesteren, te domineren,
te bagatelliseren, ze gunnen nog de eigen vrijheid
niet zomaar aan een ander, er is van alles te kort
het toiletpapier raakt op, je bent niet liever een dier,
leeft onzeker onder de omstandigheden, blijft denken,
schrijft alles op, je hebt collega's die je dankbaar zijn.
Maar nog jeukt het zand, en jeukt vrijwel alles,
zoals zo vaak onder de ongenaakbare zon.
Je beleeft jezelf niet als een boek, lijkt soms meer
een lege pagina, begint te schuimbekken bij iedere hint
die je krijgt. Je hebt ooit je tranen de vrije loop gelaten,
maar dat doe je niet meer, je leeft nu in dat harnas,
dat vereenvoudigde keurslijf, je hebt alles om handen,
natje en droogje op het strand, zie je de handen van een vreemde
man, blijf van me af, ik ben de boodschappenbezorger, alleen
jij hebt toegang tot mijn koelkast, lik me af, geef me de bon,
geef me een vliegtuig en ruk die jurk van mijn lichaam.
Ik geef het je te doen, zoveel zaden, steeds meer dromen.
Er parelt wat eerzucht ergens in mijn achterhoofd,
maar ik ben geen ijdele man, of soepele vrouw, ik buig
mijn achterdocht naar de achterzijde van jouw wanhoop.
Ik zie in alle kleine dingen een beetje van het leven
terug, sinds je me achterliet langs de kant van de weg.
Leg je vingerputje op mijn onschuldputje en slaap met
mij die dromendans alsof we schaatsen op de maan.

Hey jij daar in mijn pure periode.