jouwgedichten.nl

Gedicht: Bevrijd mij even

Twee blauwe ogen staren door mij heen.
Ze kruipen diep naar binnen op zoek naar een antwoord
wat lang geleden verdween.

De ring in haar hand die ik haar heb gegeven,
staat op het punt om haar waarde te verliezen.
Omdat ik haar onbedoeld uit mijn leven heb gedreven.

Mijn hoofd speelt met vuur.
Hij houdt me nachten lang wakker of laat me dromen
dat ik in dit leven van een ander geniet.
Wil ik met haar het leven delen?
Wil ik haar beminnen tot het ochtend licht?
Soms weet ik het niet.

Bevrijd mij even van mijn onzekerheden,
laat me zien wat ik moet weten.
Wijs me de weg, of hou me tegen
Om stiekem in jouw armen weg te kruipen en mijn hart te legen.

Teder raakt haar hand mijn gezicht,
Ze vertelt dat we soms niet alles hoeven te weten,
we kunnen alleen maar leren van dat wat achter ons ligt.

Mijn hoofd speelt met vuur.
Hij houdt me nachten lang wakker of laat me dromen
Dat ik in dit leven van een ander geniet.
Wil ik met haar het leven delen?
Wil ik haar beminnen tot het ochtend licht?
Soms weet ik het niet.

Bevrijd mij even van mijn onzekerheden,
laat me zien wat ik moet weten.
Wijs me de weg, of hou me tegen
Om stiekem in jouw armen weg te kruipen en mijn hart te legen.

Over het gedicht:

liefde is je Openen naar je partner, je zelf openen naar je partner = bevrijding. Ook al is het maar voor even