jouwgedichten.nl

Gedicht: Vrouw in zwart landschap4

Hij staarde mij nog eens aan, hij was duidelijk te verlegen om het te zeggen.
Ik probeerde het en vroeg:"Een idee?"
Hij probeerde vergeefs wat anders te bedenken.
"U kunt als u wilt voor nu wel met mij mee?"

Een andere optie was na even denken niet te noemen.
Geen geld, geen ID, geen herinneringen.
Ik knikte, als ik hier bleef zou ik verkleumen.
zodra ik goed en wel zat begon hij zijn de weg verder af te fietsen.

Over het gedicht:

deel 4 van de vrouw in zwart landschap

een verhaaltje over een vrouw die midden in de nacht op een vreemde plek is beland waar ze zich niets kan herinneren hoe ze er is gekomen en waar ze is