jouwgedichten.nl

Gedicht: Vrouw in zwart landschap6

Na zijn eerste lach, ik voelde mij al op mijn gemak.
Geen bedreiging voor precies de voorgedane situatie.
hij leek met vrouwen nogal zwak,
mij achterop te durven nemen was voor hem een prestatie.

Ik wou hem zoveel vragen, maar de stilte voelde goed.
De dingen die stonden te gebeuren even laten bezinken.
in de verte een kleine licht gloed.
De snelheid liet mij toe rustig toe te kijken.

"Hoeveel inwoners wonen hier als ik vragen mag?"
Een verstijfde rug als tijdelijk antwoord.
"ongeveer twaalfhonderd inwoners"
Zijn toon..., hij voelde zich waarschijnlijk uitgehoord.

Over het gedicht:

Deel 6 van de vrouw in zwart landschap

een verhaaltje over een vrouw die midden in de nacht op een vreemde plek is beland waar ze zich niets kan herinneren hoe ze er is gekomen en waar ze is