jouwgedichten.nl

Gedicht: Het fluisteren van...

Het fluisteren van een lege ziel.

Ik kijk eindeloos naar het hoogste punt van mijn lege kamer.
Daar schommel ik heen en weer,
alsof ik lichtjes door elkaar word geschud.
Langzaamaan voed de eenzaamheid mijn ziel
met wanhopige gedachten.
Een verloren verdriet die zich toont door
het fluisteren van de leegte die mijn dagen vult.
Nu blijf ik staren naar een boom
die mijn weerspiegeling is van het verleden.
Waar ik troost probeer in te vinden,
spijtig dat deze alleen onrust brengt.
Rusteloos ga ik mijn dagen tegemoet,
hopen op het verloren terug te vinden.