jouwgedichten.nl

Gedicht: Buitenaardse roep 4

Ik kijk haar aan, en er verschijnt een kleine glimlach.
Nee, ze is niet lelijk.
Ik vraag of ik ook iets vragen mag.
Een knikje, een blik, openlijk.

Ik vraag haar hoe ze hier is gekomen,
hoe ik haar kan verstaan,
en waarom ze met mij contact zocht.
na korte duidelijke antwoorden kijk ze uit het raam,

Een blik op de stand van de maan,
want ze kijkt of ze geen tijd meer heeft.
Na een belofte en een glimlach zie ik haar in het niets opgaan.
lopend door mijn kamer, nog een gesprek waar ik naar streef.

Over het gedicht:

Mijn fantasie of werkelijkheid?
Wie zal het weten, ik ben hier alleen om alles op een rijtje te zetten van wat ik ervan denk.