jouwgedichten.nl

Gedicht: Het derde oog

Het derde oog

op een koude mistige avond
in het licht van de volle maan
komt er een gevoel op
wat te maken heeft
met een vrouw
die is doodgegaan

't brengt me naar een plaatsje
waar ik nog nooit ben geweest
ook laat het me fragmenten zien
van onrust en angst
waarin ze heeft geleefd

ze wijst me de weg
loop door afrastering
hoor geruis van de wind
ik luister naar gemompel
wat in de storm meezingt

door de dikke mist
zie ik een huisje
wat met struiken is bedekt
een plek wat waarschijnlijk
is verborgen
en de onrust weer opwekt

gewauwel en geritsel
maken het verhaal nog killer
de stem van haar wordt heftiger
de vogels worden stiller

het is verwilderd en verlaten
haar geschreeuw om hulp is hoorbaar
er valt niet mee te praten

alleen daar in de schemering
zie ik haar
ze hangt aan de lambrisering
met uitpuilende ogen
en een mond als een
open schuur
achter haar plekken van het drama
opspattend tegen de muur

niemand weet van dit drama
of niemand heeft gebeld?
een duidelijk triest geval
van onopgelost zinloos geweld
een zaak die weer opengaat
door een verklaring
die de overleden vrouw
ondanks haar dood
toch nog heeft verteld.