jouwgedichten.nl

Gedicht: Mijn zee.

Het is de stilte die de zee doorbreekt,

De zeemeeuw gilt voor mij uit,

Ik wil het niet horen, ik wil genieten

Van de stilte van de zee

Het ruizen der golven

Fantaseren dat ik alleen op de wereld ben

Maar er fantaseren er al zoveel

En toch blijf ik dromen

Op mijn eigen strand

Bij mijn eigen zee

De golven zijn mijn eigendom

De duinen zijn mijn buren

Mijn voetstappen laten sporen na

In het zilte vochtige strand

Maar dat mag van mij

Want de zee behoort mij toe

De lucht mag een ieder inademen

Maar kom niet aan mijn zee

Laat mijn duinen rusten

De wind over zee neemt altijd

De engte in mijn hoofd mee

Waaiend en soms briesend .

Maar dat mag, de zee is mijn geliefde

Mijn minnaar, mijn muze, mijn alles

Maar met alles is niet te leven

Daarom loop ik maar te fantaseren

Op mijn strand, aan mijn zee,

En niemand die het weet,

En niemand die mij tegenhoud.

De eenzaamheid omsluit mij als een deken

En ik trek de deken over mijn kille lichaam

Want ook de koude kille lucht,

Moet ik delen met zovele

Die van de zee houden.

Over het gedicht:

Een overpeinzing, na een heerlijke wandeling aan de zeerand.