jouwgedichten.nl

Gedicht: Buitenaardse roep 7

Een blik op de klok,
een klein uur aangegeven.
De dekens die ik over me heen trok,
want ik was niet iemand van het nachtleven.

Beelden vormden zich,
geluiden drongen door.
Eerst klonk het zacht, voorzichtig.
Later was het het enige wat ik hoor,

De klok, het tikken,
Een zucht vanaf mijn bed,
het zacht slikken,
in het zwakke maanlicht haar silhouet.

Over het gedicht:

Mijn fantasie of werkelijkheid?
Wie zal het weten, ik ben hier alleen om alles op een rijtje te zetten van wat ik ervan denk.