jouwgedichten.nl

Gedicht: Buitenaardse roep 11

Alweer was de vrouw niet te stoppen,
haar woorden als een stortvloed,
de woede kon ze niet verstoppen.
Haar verhaal vertellend, het deed haar goed.

Een andere blik had ik,
dan de mensen, leiders daar.
Ze zou wat moeten doen aan de aanblik,
Maar dat zouden problemen zijn voor aldaar.

Een uitnodiging, een bevel,
Het klonk even angstaanjagend.
De wereld daar veranderde snel.
Onrustige blikken kreeg ze, klagend.

Over het gedicht:

Mijn fantasie of werkelijkheid?
Wie zal het weten, ik ben hier alleen om alles op een rijtje te zetten van wat ik ervan denk.