jouwgedichten.nl

Gedicht: Buitenaardse roep 18

Na het oprollen van de kaart,
een snelle beweging naar de wagen met paarden.
een moment later zette deze vaart,
door de dichtbegroeide bossen.

In de verte fakkels die opdoemden,
maar trokken voorbij door overstemmend gelach.
in stilte verder de weg bereden,
een slapeloze nacht dat ik voorzag.

Ditmaal lichtjes die de vrouw opmerkte,
een paar scherpe ogen gericht op het dorpje,
waar onze tijdelijke bestemming zou zijn.
de koetsier zuchtte.

Over het gedicht:

Mijn fantasie of werkelijkheid?
Wie zal het weten, ik ben hier alleen om alles op een rijtje te zetten van wat ik ervan denk.