jouwgedichten.nl

Gedicht: Buitenaardse roep 23

Wij sliepen een dromen-loze nacht,
de angst was ons niet ontglipt.
De wek van een vogel, zacht.
De vrouw die al aan haar thee nipt.

Onze kar stond nog buiten,
bedekt met een laagje douw.
omringt door zachte motregen.
"Drink je thee, het wordt lauw."

Haastig kwam ik dichterbij,
ik zou niet op mij laten wachten.
De omgeving leek op woestenij,
Maar wat kon je hier ook verwachten?

Over het gedicht:

Mijn fantasie, of werkelijkheid?
Wie zal het zeggen, ik ben hier alleen om alles op papier te zetten.