jouwgedichten.nl

Gedicht: Alzheimer

Dwalende in je vertrouwde omgeving.
Soms ben je het even kwijt en zoekt.
Toch voelt het vertrouwd.
Je bent nog samen.
Soms ga je op pad en doet jou ding.
Je briefjes wijzen de weg.
Je lacht, vertelt en zet koffie.
Dan gaat het weer goed.
Maar af en toe wint de Alzheimer het.
Heel langzaam sluipt het naar binnen.
Dan voel je onmacht en wordt boos.
Weer dezelfde vraag te stellen.
Het gevoel je dat al had gedaan.
Geduldig komt er weer dat antwoord.
Maar ook de ander voelt verdriet.
De goede momenten vergoeden het.
Angst voor wat gaat komen.
Wie ben ik dan en wie ben jij?
Maar wij zijn er en blijven.






Vrouw, moeder en oma.