jouwgedichten.nl

Gedicht: Oprecht (Martine 2)

Martine
Sta je versteld?
Dat ik zo
op je ben gesteld?
Zomaar op je bouw?
jou nog steeds
onvoorwaardelijk vertrouw?

Na alles
wat jij niet verkeerd deed
Mijn gevoel
niet doet wat mijn verstand weet
Met vol gewicht
op jou steun
Vol vertrouwen
op jou leun

Zomaar
zonder het te vragen
Trek
ik jou mee in stormvlagen
Toch steeds
vind jij het nog goed
en ik begrijp
niet dat jij je tijd aan mij verdoet

Toch aanvaard
ik jou wereld visie
En ben je
'meer' dan alleen psychologie
wellicht
weegt dat best wel zwaar
Toch ben jij
mijn voorbeeld en mijn steunpilaar

Ik kijk
tegen jou mooie visie op
Jou visie
op deze wereld is echt top
Soms
wou ik dat ik die visie ook bezat
mijn visie is een herfstblad

Martine
Ben ik echt zo raar?
Of is
wat jij zegt toch ook echt waar?
Dat het
strakjes beter gaat
mijn steun en ook mijn toeverlaat

Jij
past en meet ook waar je kan
Ik
vertrouw op jou sterke wil en plan
Jou
veiligheid die jij mij geeft
Laat mij
voelen dat het toch nog bruist en leeft

Over het gedicht:

Oprechtheid, eerlijkheid, recht door zee,