SOORT GEDICHT
- Afscheid gedichten
- Bedankt gedichten
- Beterschaps gedichten
- Christelijke gedichten
- Cultuur gedichten
- Dating gedichten
- Dieren gedichten
- Duitse gedichten
- Engelse gedichten
- Familie gedichten
- Geboorte gedichten
- Gedachten gedichten
- Griezel gedichten
- Haiku gedichten
- Humor gedichten
- Huwelijks gedichten
- Islamitische gedichten
- Kerst gedichten
- Kinder gedichten
- Levens gedichten
- Liefdes gedichten
- Moederdag gedichten
- Natuur gedichten
- Nieuwjaars gedichten
- Oorlogsgedichten
- Overige gedichten
- Overlijdens gedichten
- Pasen gedichten
- Romantische gedichten
- School gedichten
- Sinterklaas gedichten
- Sms gedichten
- Spirituele gedichten
- Sport gedichten
- Spreuken
- Vaderdag gedichten
- Vakantie gedichten
- Valentijn gedichten
- Verdriet gedichten
- Verjaardags gedichten
- Vriendinnen gedichten
- Vriendschaps gedichten
- Vrolijke gedichten
Gedicht: Antwerpen, stad aan de st
Antwerpen, stad aan de stroom
Een tikkeltje aamborstig bewoog ze zich voort, dag na lange dag,
desondanks toog ze bij elk ochtendkrieken weer monter aan de slag,
het metrosysteem had met haar metabolisme geen erbarmen,
en de trams kronkelen als wormen door haar darmen,
veel meer hinder ondervond ze van het stinkverkeer, dat haar soms bijkans de adem benam,
zoals een statige eik die het langzaam begeeft onder een invasie van boomzwam,
ze dook even in haar herinneringen, een eeuw of wat terug,
de tijd van de paardentram, en toen er nog een stoomtrein pufte over de spoorbrug,
in de tijd dat je nog dingen kon aanschaffen voor een frank of een koperstuiver,
toen de lucht nog puur was geweest, en zuiver,
maar conflicten en oorlogen hadden veel van haar gebouwen veranderd in ruïnes en puin,
en de kinderen ravotten in deze ravage, tussen obussen en granaten, het was hun speeltuin,
vandaag torst ze miljoenen tonnen aan afzichtelijk beton en machoachtig bouwstaal op haar rug,
maar ze is sprankelend en levenslustig, met in het verschiet zelfs nog een soort autostradebrug,
meer dan een half miljoen onderdanen, opgegaan in een smeltkroes van nationaliteiten,
kosmopolieten, die stuk voor stuk een stuk een brood nodig hebben om in te bijten,
oosterlingen, zuiderlingen, verdrukten en behoeftigen, als radertjes in een fijn uurwerk,
ze neemt ze al eeuwen op, en sluit ze in haar armen zonder aanziens des persoons, of geloof, of kerk,
goed, er zijn altijd wel rotte appelen, zij die arbitraire dogma’s opdringen aan anderen,
als een etterende zweer, of vuil onder een kleed; ze was bang dat dat nimmer zou veranderen,
maar ze voelde dat er nood was aan rust en vrede, de mensen waren op: moegestreden,
zij zou er zelf wel voor zorgen, en niet morgen, nee nu direct, heden,
met haar eigen warm kloppend hart, ze was ten slotte een levend organisme,
dat nooit zou buigen of barsten voor fascisme, dan wel een of ander monotheïsme.
Over het gedicht:
Gaat over de stad in al haar geledingen.
Hoort thuis in categorie: locaties en plekken.
Dichter
Datum
30-03-2019
Bekeken
2744
Beoordeling
Er is 9 keer gestemd
Tags
Reacties op 'Antwerpen, stad aan de st'
Er zijn nog geen reacties geplaatst op dit gedichtje.
Je kan helaas geen reactie plaatsen op gedichten als gast. Meld je gratis aan!
Rijmwoorden
Gebruik de rijmtool voor het maken van de mooiste gedichten. Vul je rijmwoord in en druk op de button rijmen.