jouwgedichten.nl

Gedicht: Kröller Müller

Monsieur Jacques

Meneer Jacques stond een wijle te pauzeren,
en zich ondertussen stilletjes te amuseren,
onder zijn mantel droeg een deftig maatpak van gabardine,
bronsgroen, haast gelijk een patine, met nog de vage rookgeur van de nicotine,

zelf greep hij allang niet meer naar de sigaar,
op zijn hoogst een havanna op één januari, elk jaar,

van lekker eten en drinken was hij wel een liefhebber, op tijd en uur,
en kon dan ook bogen op een welgedaan postuur,

het beroemde museum had hij juist bezocht
en het werd nu stilaan tijd voor de terugtocht,

weg van schilderijen en hun illusies, en terug naar de echte wereld,
naar zijn Bank, en het beschaafd geluid van het zacht knisperen van geld,

mijnheer Jacques had er een hoge functie, en was er een hele meneer,
hij had het van loopjongen geschopt tot Chef Rekeningbeheer,
met een fraai gesneden bureau dat hoorde bij de emolumenten van de baan, muren met schilderijen vanwaar de stichters zijn bezigheden konden gadeslaan,

Ietwat misprijzend dacht hij terug aan het museum, én aan zijn eigen verwekker, ene Oswald, die toch wel had geleefd in een heel ander kader,
een artiest of zo van bedenkelijk allooi, een imaginaire vader als beeldhouwer of kunstenaar,
hoewel in bepaalde kringen genoot hij enige reputatie, dat was wel waar,

maar het échte leven daar stond hij zelf toch zeker midden in,
zijn werk, zijn Bank, dat was de hoeksteen, dát was zijn gezin,
hij had een binnenpretje, wat leut,
en voelde van opwinding een prettige scheut,

hij wiegde wat heen en weer, schudde zorgvuldig zijn hoed, en was in zijn sas,
maandag gelukkig weer terug naar de N.V. Algemene Spaar- en Hypotheekkas.

Over het gedicht:

Hoort thuis in categorie: kunst en cultuur.