jouwgedichten.nl

Gedicht: De solo

Nadat de gitarist zijn palissander jammerhout had gestemd,
plukte hij zijn plectrum uit zijn overhemd,

het rocknummer werd ingezet met een vlijmscherpe riff in fa-kruis,
ja, dat intro stond werkelijk als een huis,

nog een paar coupletten eventjes stevig aanpakken tot aan de brug,
maar van zo gebukt te staan kreeg hij het wel in zijn rug,

het overgangsakkoord was een fraaie e-mineur septiem,
en de rest van de band volgde in de slipstream,

de solo begon met een haarscherpe piepende glissando,
hier in het dorpszaaltje in een achterbuurt van Bordeaux,

hij speelde vervolgens van laag medium naar hoog medium,
en weer terug, en was nu quasi alleen hier op het podium,

nu moest hij zich bewijzen en zonder te hijgen,
showen dat hij boven zichzelf uit kon stijgen,

hij gooide er wat bijzonders in: een paar duizelingwekkende squealies,
en kreeg respons uit de zaal van twee overjaarse groupies,

hij ging naadloos over naar een andere toonladder in mineur,
dat paste op dit moment wel een beetje bij zijn humeur,

tot slot kletste hij er nog een laatste powerchord tegenaan,
en toen was de hele solo alweer gedaan.

Over het gedicht:

Hoort thuis in de categorie: muziek.