jouwgedichten.nl

Gedicht: Een ervaring rijker

Hij liet zo alle vrijwilligers van het buurthuis in zijn hoofd eens de revue passeren,
ze waren allen op jaren, ongeveer zijn leeftijd, en er waren veel meer dames dan heren,

wat zit daarachter? en waarom leven vrouwen langer dan mannen überhaupt?
is het een man soms niet gegund? of is hun joie de vivre misschien te bruusk en te boud,

hoe zou het toch zijn, zo vroeg hij zich af, om er niet meer te zijn, gewoon weg, of toch nog ergens,
wáár was je dan? was er wind en regen, en waren er kleuren, en seizoenen in dat nergens?

hij had een hekel aan al het grijs: muisgrijs, duifgrijs, leigrijs, steengrijs, matgrijs, parelgrijs….
liever overwoog hij vrolijk geel, of lentegroen, of feestelijk oranje op zijn droomreis,

en als je er toch niet meer was, mocht het ook wit zijn, een rustgevend sereen en kalm wit,
gelijk een kabbelend beekje, dat hier en daar een bijna-schittering prijsgeeft in het zenit,

op de grens van het waarneembare merkte hij ook trillingen op, of was het toch muziek?
vrolijk noch zoet, als twinkelingen stromend op een notenbalk, zonder thema of tragiek,

er was geen gevoel van koude of warmte, emotie, honger of dorst, of reukzin of tast,
het leek wel of al zijn zintuigen waren verloren gegaan of waren aangetast,

de tweeënzeventig maagden waren, zoals mocht worden verwacht, ook een fabeltje,
evenmin als de beloofde rijstpap met bruine suiker en een gouden lepeltje,

er was hier helemaal niemand of niets te bekennen; er was nog geen levende ziel,
het was tijd om hieruit te stappen, voordat hij als een zeepbel uiteenspatte en tot niets verviel,

hij verzette zich tegen de lethargie, schrok wakker uit zijn overpeinzingen, en legde ze terzijde,
en vond zichzelf afwassend terug achter de toog in de eetzaal in buurthuis Kleine Heide,

hoe hij toch aan die rare zwartgallige gedachten kwam was hem een compleet enigma,
hij was een nuchter mens en had niets op met vooroordelen of een of ander stigma,

de ervaring was een tikje macaber geweest, en prompt had hij alles uit zijn geheugen gewist,
gelukkig was hij nu weer terug bij het heden, en het werd hoog tijd voor een frisse trappist.