jouwgedichten.nl

Gedicht: Het testament

In het schemerdonker
van de naderende dood
volgepompt met morfine
ogen dooraderd met bloedrood

gevoelde hij toch nog een sprankel
bewustzijn en hij hoorde stemmen
sprekend over zijn toestand die was wankel
en over zijn uitvaart; het waren net grafstemmen

over wie er wel en niet mocht komen
tante Bep kon van Canada overkomen
vanwege de zerk waren ze een fiks stuk armer
wel mooi, was van roze Cappadocisch marmer

ze zouden van schaamte door grond moeten zakken
inwendig lachte hij, hij zou ze nog wel pakken
zo gauw ze een blik worpen op het testament
want ze kregen van hem geen cent

hij hoestte scheurend en blafte een korte lach
ze keken allen naar hem, dat is wat hij zag
terwijl de verpleegster doende was met zijn stoma
hoorde hij fluisteren: zeg die lag toch in coma

er gebeurde nu wat hij had gevreesd
hij vond het welletjes geweest
hij was klaar voor het afscheidsfeest
en gaf stilletjes en bedeesd de geest.