jouwgedichten.nl

Gedicht: Hond uitlaten

Onder een weidse sterrenhemel schreed ze voort
één met de elementen onder deze hemelpoort
de nacht toonde zich fluwelig blauw-zwart van kleur
intens genoot ze met volle teugen de grandeur
die dit spektakel haar bood
ze zag het héél groot
allesomvattend was deze ether
kristalheldere nacht en stil weer
ze zocht even naar Grote Beer, die stond heel ver
maar vanuit de Perseïden boden ze haar nog een vallende ster
de nacht was dan wel maanloos
ze genoot toch ademloos


en dan nu weer even over tot aardse zaken
op de vijver hoorde ze de eenden kwaken
haar hond wandelde weer naar dezelfde stek
en scheet op dezelfde plek
ze nam de poepzak
en ruimde de troep op onder de boomtak
en niet vergeten, morgen boodschappen doen
voor het avondeten, morgen Mihoen.