jouwgedichten.nl

Gedicht: Smog

De demonen zitten in mijn hoofd
en hebben mijn dromen geroofd
van hoe groen het gras was
en de weerspiegelingen in de plas
ik kan alleen nog dromen over affakkeling
en ook over mensheid zijn aftakeling
lucht is zo smerig je wilt het niet weten
zelfs verse sneeuw kun je niet meer eten
naar beneden dondert de zwarte smog
op jou, op mij, maar ook op het joch
ze fakkelen elke dag af, propaan
methaan of ethaan
de demonen van nu hebben allemaal
een dikke slee of twee
hun enige bekommernis
is hun welgevulde portemonnee
en hun eigen welbevinden
dat zullen wij aan den lijve ondervinden.

Over het gedicht:

Categorie: ironie.