jouwgedichten.nl

Gedicht: Vijf voor twaalf

Geen perspectieven resten ons om de tijd te beiden
hoe langer we toeven en aarzelen
zoveel te meer zullen volgende generaties lijden
de aarde die we kennen gaan we kwijtspelen

de wereld zoals we hem kennen, die aardkluit
heeft last van aamborstigheid en hoest
last van haar binnenste en ze boert tsunami's uit
interne bevingen maken haar soms woest

opdat ons nageslacht vrij zal kunnen ademen
moet men oplossingen vinden om het klimaat te beheersen
zal men naar onpeilbare diepten moeten vademen
zodat waters en zeeën ons niet zullen overheersen

lange gretige vingers van industriereuzen
moeten inhaligheid nalaten, en de vervuiling indijken
naar één kant moeten ze wijzen met hun neuzen
ten bate van iedereen, zowel armen en rijken.

Over het gedicht:

Gedicht over het klimaat. Intussen is het al twaalf uur.