jouwgedichten.nl

Gedicht: Verslavende gewoonte

In de wereld van glas
staat een rem op het woord: ik pas
ik hoor de zoemer
tijd om te drinken uit de groenglazen roemer
of nemen we thans Boheems kristal
voor de durfal
een whisky maar dan wel een malt
die ik samen geniet met een bebaarde skald
of zo het gevalt slechts alleen
terwijl ik smaak een droge Chileen
of een grote droge Médoc
met een amuse van de kok
zolang de ethanol maar rijkelijk vloeit
en de dorst naar alcohol weer gestaag groeit.

Over het gedicht:

Hoort thuis in categorie verslaving maar helaas ontbreekt die op deze site.