jouwgedichten.nl

Gedicht: De Vrouwelijke commandant

Ze vochten een onmogelijke vijand.
De ridders werden allemaal afgeslacht.
Verstopt in het donkerste deel van het bos, keek een persoon vanaf de zijlijn toe.
De vijanden waren geen mensen, maar enorme monsters.
Het rijtuig met de koning lag op zijn kant, de monsters naderden snel.
Een laatste groep probeerde de koning te verdedigen, volledig omsingeld.

Een commandant deed zijn uiterste best de koning te beschermen, maar meerdere vijanden overweldigden hem.
Een hevige strijd ontbrandde tussen de commandant en de monsterlijke leiders.
Uiteindelijk viel hij op de grond, een dodelijke buikwond.
De strijd eindigde, de koning werd gedood.
De vijanden trokken zich terug.

De persoon in het bos stapte naar voren, nieuwsgierig naar wie zo lang had standgehouden.
Het zwaard lag net buiten bereik van zijn vingers, een tragisch gezicht.
Bij het oplichten van de helm viel een bos blond haar naar buiten, onthullend een prachtig gezicht.
De commandant was een vrouw...

Over het gedicht:

Weet niet of dit aan de critieria van een 'gedicht' voldoet, alsnog wou ik deze even delen
- Wou hier een boek van maken maar kom niet verder :s