jouwgedichten.nl

Gedicht: Mijn onbegrepen gevoel

onbegrepen gevoel,
-----------------------------------

soms denk ik dat niemand begrijpt wat ik bedoel,
soms toont niemand enig begrip,
soms heb ik dat onbegrepen gevoel,
soms zit ik in die dip.

soms begrijp ik mensen ook niet,
waarom ze doen,wat ze doen,
waarom doe je elkaar verdriet,
waarom hebben mensen nou geen fatsoen.?

waarom worden er onschuldige kinderen bij onschuldige ouders weg gehaald.
waarom moeten kinderen gedwongen zonder hun papa of mama leven,
waarom wordt er voor deze kinderen zoveel over onze ruggen betaald,
kan men zelf dan geen liefde geven.?

waarom hebben ze ons gegrepen.?
het is een onbegrepen gevoel,
ze moesten duidelijk weer een te halen target weg strepen.
en nog steeds begrijpt niemand wat ik bedoel

waarom moesten het onze kinderen zijn,
waarom niet in derde wereld landen,
daar hebben ze wel honger en pijn.
ze moeten van onze kinderen afblijven met hun handen.

mijn lichaam kan het al bijna niet meer aan,
vanwege dat onbegrepen gevoel.
ook bij mij is door medicatie mijn lijf stijf gaan staan,
maar ik kan niet stil blijven zitten op een stoel.

van binnen komt er een traan,
rolt over mijn wang,
ik laat hem rustig gaan,
nu is de huilbui aan de gang.

ik zak weg op een stoel,
met mijn hoofd in mijn handen verborgen,
alleen met mijn onbegrepen gevoel
even niet in staat om voor mezelf te zorgen.

wat een rot gevoel,
als iedereen je laat stikken,
nu reageer ik ook koel,
dit moeten ze me niet nog een keer flikken.

ik voel me alleen,
en kwaad,
de wereld is intens gemeen,
het zijn vooral de jeugdzorginstanties die ik hartgrondig haat.!!

niemand om me heen,
nog steeds dat onbegrepen gevoel,
gebeurde er maar iets waardoor ik van het toneel verdween,
ik staar wezenloos voor me uit,op mijn stoel.

ik voel me totaal niet begrepen,
en ik ben het zooooooooo ongelooflijk zat.!!
die voogdij instellings ratten zijn zo vies en geslepen,
ze hebben goddomme mijn kinderen gejat.!!

het lijkt alsof mijn keel langzaam wordt dicht geknepen,
een dikke strot,
met een stem,klein en benepen,
erger ik me kapot.

ik krijg soms bijna geen lucht meer,
en zit dan zowat te hyperventileren,
alles doet dan zeer,
en alles begint te vibreren.

snel ademen keer op keer,
tot het wat rustiger wordt,
vervolgens weet ik het even niet meer,
en het onrust gevoel verdord.

het is een gevoel alsof het einde nabij is,
dan vibreert de kamer,
er is dan duidelijk iets mis,
en in mijn borst dendert mijn hart als een hamer.!!

een gevoel als gevangen te zijn in een kom,
van een te grote vis,
dan voel ik me zo stom,
terwijl er eigenlijk helemaal niets aan de hand is.

het kan dan geen kant meer op,
ontspannen is er dan ook niet meer bij,
dan volgt er bij mij ook een complete stop,
gevangen en niet vrij.

alsof er een fles wordt dichtgedraaid,
met een dop,
een deur die dicht zwaait,
dan zit de rem er definitief op.

ondanks de wil,
om te vragen om hulp,
blijf ik ijzingwekkend stil,
en kruip ik diep weg in mijn schulp.

ik kan er dan geen woord uit floepen,
mijn stem is dan ook compleet weg.
ondanks het feit dat ik blijf roepen,
ondanks alles wat ik zeg.

en dan ,heel langzaam,
kom ik weer uit deze toestand bij,
roept iemand mijn naam,
en adem ik ineens weer vrij.

met de angst voor een volgende keer,
met mijn onbegrepen gevoel,
wil ik dit toch echt niet meer.
dus sta ik op uit mijn stoel.

maar evengoed,
komt dit gevoel weer snel dichterbij,
het is zeer zeker niet hoe het moet,
maar het zit helaas diep in mij.

het onbegrepen gevoel,dat je niet meer kunt leven,
een gevoel alsof je geest je lichaam verlaat,
en je jezelf niet meer kunt geven,
ondanks het feit dat men op je in praat.

alsof je leven stil staat,
het niet meer verder wil,
niet meer door gaat,
en alles is even koud,koel en kil.

het maakt me angstig en bang,
wat er nog op de langere termijn gebeurt,
het duurt allemaal zo vreselijk lang,
op dit moment is mijn gezin volledig kapot gescheurd.

straks is het te laat,
om nog uit te kunnen leggen wat ik bedoel,
mijn hele gezinsleven ligt in puin op straat,
en ik zit hier,met mijn onbegrepen gevoel.