jouwgedichten.nl

Gedicht: Afscheid

Als het verleden voorbij is,
het vanzelfsprekende is ontvallen.
En niets anders rest als de herinneringen,
en flarden van herkenning,
in een wereld die nooit meer hetzelfde zal zijn.

Het leven schimmig lijkt,
omfloerst door verdriet, ontkenning,
verontwaardiging en pijn.
Om dat wat er nooit meer zal zijn.
Dan rest er niets anders als rouw,
omrand met een zilveren lint.

Stil zo stil wordt het dan,
het verleden trekt voorbij in een rouwstoet.
De erkenning van het verlies,
komt binnen en raakt aan alles wat is.
Een nieuw begin mag worden ontward,
teer als een verse bloem,
wankel als een pasgeboren veulen.

Nieuw en vers dient het leven zich aan,
de zon breekt door en de donkere wolken trekken zich terug.
Een gouden licht kondigt een hergeboorte aan,
voor wie het verleden laat gaan.

B.R. '20

Over het gedicht:

De lockdown maakte een einde aan het leven van voorheen en hier geef ik woorden aan hoe het mij verging.