jouwgedichten.nl

Gedicht: Valse troost

Als een kind zoek ik troost,
op die pijnlijke momenten.
Als een kind hoop ik dat
het dan weer beter gaat.

Maar als het kind zich vergist,
of om de tuin wordt geleid.
Blijkt het vaak valse troost te zijn,
en blijft ergens die pijn.

Pijn die wordt verstopt en gesmoord,
pijn die spreekt met tranen van verdriet.
En de opstandige woede,
van een teleurgesteld kind.

Dat kind dat blijft zitten met echte,
oprechte en ware behoeften.
Behoeften aan veiligheid,
en een zinvol bestaan.

Nee blijf er maar niet in hangen,
blijf niet naar die valse troost verlangen.
Die de pijn moet verbergen,
achter dat masker.

Het zoveelste snoepje,
de zoveelste dosis,
van drank, tabak.
Het zoveelste tv programma,
en wat je verder maar doet.
Al die afleiding,
is maar uitstel.

En ergens weet je dat wel,
vaak voelt het daarna,
weer als kommer en kwel.
Maar als de tranen mogen komen,
en de verontwaardiging er mag zijn.

Dan pas voel je je niet langer,
nietig en klein.
Want dan weet je,
wat je pijn je wil zeggen:
Ik ben zoveel meer als die persoon,
dat lijdend voorwerp.

Tranen luchten op,
en de verontwaardiging,
maakt korte metten.
Met al die valse troost,
als je al je shit eindelijk loost.

B.R. '14