jouwgedichten.nl

Gedicht: De kinderen van Palestina

Het is een hels tafereel,
daar achter die muur.
Geen speelterrein voor de kinderen van Palestina,
Wel een meedogenloze terreur van de bewakers.
En toch staan ze op,
om hun geboorterecht te claimen:
Liefde,
leven
en geluk.
Ze hebben een sterk verlangen,
dat geen enkele muur tegen kan houden.
Daarom staan ze op,
tegen een gewapende macht.
Met stenen gooien ze tegen zere schenen.
Geen kogels en bommen houden hun tegen.
Want het blijven kinderen die verlangen naar:
Liefde,
leven
en geluk.

De anderen zeggen vergeet nooit de holocaust,
waarom vergeten ze dan wel het recht op,
Liefde,
leven
en geluk van de kinderen van Palestina?

Wie betaalt de prijs,
van blindheid voor het recht op,
Liefde,
leven
en het geluk van een ander?

De ander gewapend en al,
met hun credo:
Dit nooit weer.
Wil toch ook leven in,
Liefde,
leven
en geluk?

Waar is de genade en het medeleven met elkaar,
zitten er soms een muur om hun harten?
Herhalen ze daarom het drama van hun voorvaderen?

Ook al is hun credo,
nooit weer een holocaust.
Toch bouwen ze zelf muren,
en laten anderen leven in gevangenschap.
Zou het komen door de muur om hun harten,
dat ze zelf geen genade en medeleven hebben?

Wie heeft er dan wel genade en medeleven,
als harten zo verhard zijn?
Wie gunt iedereen het recht op,
Liefde,
leven
en geluk?

Al was het er maar een die die muur afbreekt,
dan pas weten de kinderen van Palestina,
dat er een nieuwe tijd aanbreekt.

B.R.

Over het gedicht:

Op verzoek een Nederlandse vertaling van mijn gedicht The children of Palestine.