jouwgedichten.nl

Gedicht: Poezie van deze knakker

De menselijke behoefte om onze mening op de dringen aan de mensen om ons heen is geketend,
want geen enkele gedachte is daadwerkelijk vrij,
vrijheid, echte vrijheid kan alleen bestaan als er chaos is,
chaos ligt op de loer bij conflicten, zoekend naar slaven in de zweem van kwetsbaarheid.

ons natuurlijke instinct is om de vrijheid op te zoeken,
om de grenzen te testen, te breken en te verleggen, Maar hoe?
er word tegen ons gepleit om maar de helft van wat we zien te geloven,
en absoluut niets van wat we te horen,
verzet je koste wat het kost tegen de verdraaide waarheid,
vergelijk de normen en waarden in je hoofd.

een terminaal gebrek aan visie, verblinde ogen zien geen licht,
door het chronische gebrek aan perspectief word het niet beter,
het is een fataal schot een lust voor bloed, het gevaar dreigt en we doen er niks aan.

we zien elkaar door verschillende ogen,
we worden gescheiden op soort,
ingeschat op wat ze van ons af kunnen pakken,
mensen zijn bedriegers in hun aard,
een echte vijand? Of een valse vriend?
we zeggen er genoeg van te hebben,
te leren van de fouten uit ons verleden.
maar toch herhalen we het steeds weer,
we kunnen niet bezweet wakker schikken ,
want deze eeuwig durende nachtmerrie is nog niet voorbij.

Over het gedicht:

Stukje poëzie van deze knakker.