jouwgedichten.nl

Gedicht: Strandviool

Violette hoorde aan
de stervende klanken van de piano
de scheve toetsen van het leven
dat de onheilspellende lethargie
uit jouw vingers was verdwenen

in melodieën
van de stedelijke nacht
waren zwervers
sokkenhelden
op zoek naar heimwee
om de toekomst
te bedwingen
vielen er standbeelden
van denkbeeldige sokkels

onder het maanlicht
van de winternacht
was de schizofrene maatschappij
voor een keer volkomen helder
zonder vooroordelen
en met gelijkheid evenwichtig
in een sobere dragende toon
van geven en niet nemen
met de snaren van de wind


maar ergens in de buitenwereld
bij het geruis van golven van de zee
aan 't haaienstrand, bezaaid met kwallen
waar aangespoelde schelpen
strandzand van een kapitaal voorzagen

bespeelde je een strandviool
veel mooier dan de doodspiano
zich toeliet
jou in de nacht
te bespelen

met zijn heimweeklank
van onzekerheid.

© mobar