jouwgedichten.nl

Gedicht: Vriend van de onbekende

Waarom zou ik boos op jou zijn
we hebben niets meer dan onszelf

in ongeschreven woorden
onmisbare gesproken taal

troostend en zoekend
vriendschap, zielsverwantschap

en het zijn op zich geen wanen
omdat werkelijkheid anders toont

in dromen die toonladders beklimmen
om het lied van de verdwaalde vrouw

te horen in de schemernacht
je hoort nog hoe ze lacht

jij hebt hetzelfde verlangen als ik
we zouden samen een brief kunnen schrijven

bedenken of we in een ander land mogen wonen
het vrije landschap aan de kunstenaar laten

het is zo knus met jou in mijn dromen
al het geroezemoes is gelukkig ver weg

aanraken is een droomwereld in de toekomst
er is nog een lange weg te gaan

om de ontevredenheid achter te laten
volg die onbekende rivier maar

die ik toen tekende in het lenteveld
je zult voortaan altijd bij mij zijn

en die vervelende vrouw weer vergeten
er is wel iets van troost in het voorbijgaan

in de vergankelijkheid van een losse groet
ik kan het me nauwelijks voorstellen

dat je het stiekem met een ander doet
we hoeven niet terug te gaan naar toen

de dwaalgeest was dikwijls eenmalig
ik verlang ook niet meer naar een zoen

je bent altijd te trots en inhalig
troostend en zoekend

nieuwe precedenten, een schone propere lei.

© mobar