jouwgedichten.nl

Gedicht: De muur

Ik mis zo hem de muur van schaamte.
De bonte stoet het afgedankt geraamte.
De muur van achteloos verlaten overschot,
tot kunst verheven door de oude meester.
Ik mis de verlichting ,de tulp van Petten bonte griet en de zee van doppen.
Ik mis de hele santekraam de van touw en troep gemaakte koppen.
Onze muur is hoog gerezen en tot adelstand verheven
Hij staat nu in een echt kasteel en schut het
kunststof daar tot leven.
Zonder zee en schurend zand, zonder uitzicht op het verlaten strand.
Geen toerist die even stilstaat het creatief gebaar.
Geen mens wordt mee herinnerd aan het gevaar.

Over het gedicht:

muur